فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۸

آخر دل من ز غصه خون خواهد شد

وز روزنه دیده برون خواهد شد

با این افق تیره خدا داند و بس

کاین مملکت خراب چون خواهد شد