فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

در دهر کسی چو ما بدین ذلت نیست

وین ذلت بی کرانه بیعلت نیست

دولت ز که جلب نفع سرمایه کند

وقتی که ز فقر نامی از ملت نیست