فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

این فقر و فنا برای ما مایل کیست

وز خواری ما بهر غنی حاصل چیست

گر عقده آز اغنیا آسان شد

دانی که علاج فقرا مشکل نیست