فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷ - عدلیه

تا بخت من و تو خواب‌تر از همه است

چشم تو و من پرآب‌تر از همه است

هرچند ادارات خرابند ولیک

عدلیه ما خراب‌تر از همه است