فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

دریای پر آب چشم نمناک من است

صحرای پر آتش دل صد چاک من است

آن را که دهد زمانه بر باد فنا

از دست غم تو عاقبت خاک من است