فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰

آئینه حق نما دل خسته ماست

برهان حقیقت دهن بسته ماست

آنکس که درست حق و باطل بنوشت

نوک قلم و خامه بشکسته ماست