فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴

هر کس که چو گل در این چمن یکرنگ است

با خار به پیش باغبان هم سنگ است

دل تنگی غنچه در چمن تنها نیست

بر هر که نظر کنی چو من دلتنگ است