فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

روزی که شرار بغض و کین شعله ور است

وز آتش فتنه خشک و تر در خطر است

افسوس من این است که در آن هنگام

بیچاره تر آن بود که بیچاره تر است