فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

هر مملکتی در این جهان آباد است

آبادیش از پرتو عدل و داد است

کمتر شود از حادثه ویران و خراب

هر مملکتی که بیشتر آزاد است