اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۱۰۳

دمید سبزه دگر عید انتعاش من است

حریر سایه گل فرش خوش قماش من است

شکفت از او گل صدبرگ چون ستاره صبح

مگر نسیم سحر آه دلخراش من است