اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۸۱

سرنوشتم چون تمنا چین ابرویی بس است

بازگشتم چون تماشا با گل رویی بس است

در محبت دل به حرف آشنایی بسته ایم

حلقه زنجیر ما دیوانگان هویی بس است