اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۵۱

بسکه دارد دل توکل بر هوا

میزند عمدا تغافل بر هوا

زاهد از باده اگر سازد وضو

افکند سجاده چون گل برهوا