هر سر مویم ز افغان بلبل دیوانه ای است
هر سر مژگانم از حسرت پر پروانه ای است
رفته ام از خویش پندارم ز یادش رفته ام
عالم یکرنگی عاشق تماشاخانه ای است
بیخودم کیفیت گلزار عشق از من مپرس
سایه هر برگ سبزش گوشه میخانه ای است
گاه مستم گاه مجنون گه در آتش گه در آب
تا ابد گر گویم از نیرنگ عشق افسانه ای است