اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۳۹

مژه ها با نگاه در سخن است

مو به مویم به آه در سخن است

کعبه سرگذشتگان نزدیک

نارسایی به راه در سخن است

رتبه عشق از آن بلندتر است

طفل اشکم به آه در سخن است

صبر هم اضطراب پرواز است

گریه با کوه و کاه در سخن است

عذر تقصیر بیزبانی بس

انفعال گناه در سخن است