اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۲

خواب، پرواز حرام است مرا

آشیان حلقه دام است مرا

یاد زلفت گل شب بیداری

فیض صبح اول شام است مرا

عمر سودایی زلف تو دراز

تا ابد کار به کام است مرا

سرآن جلوه سلامت باشد

هر نفس عیش مدام است مرا

اضطراب و لب خاموش و ادب

قاصد و نامه و نام است مرا

بی خزان باغ دل از بیدردی

سوختن میوه خام است مرا

دل زهر چاک هلالی دارد

سر به سر ماه تمام است مرا

شهد منت ز تکبر نوشم

از جوابش که سلام است مرا

نو خطان پیش شما غیر اسیر

نه بگویید چه نام است مرا