قاسم انوار » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۱

از فضل خدا چونکه رسیدم بسرای

ای مطرب ازین رسیدن من بسرای

ای شادی دل،نوبت خود از سر گیر

وی غم تو کهن گشته ای آخر بسرای