قاسم انوار » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۷

گر ببینی عارفی یا طالبی

هر دو از روی حقیقت متفق

این یکی را حمد گو آن را ثنا

زان که این مست حق است آن مستحق