قاسم انوار » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۹۶

از ما حکایت می و پیر و مغانه پرس

از زاهدان حکایت تسبیح و شانه پرس

اوراد جان ما همه مستی و عاشقیست

از صوفیان حکایت ورد شبانه پرس

از باده تو مست خرابیم و بیخودیم

افسانه زمانه ز اهل زمانه پرس

از دست رفته ایم و ز پا اوفتاده ایم

از مرد کار قصه این کارخانه پرس

با هر که خر بود سخن از پایگاه گوی

مرغان عشق را صفت آشیانه پرس

از دام و دانه فارغ و آزاد آمدیم

مرغ حریص را سخن از دام و دانه پرس

قاسم، بجاهلان سخن تازیان مگوی

از جاعلان سخن بسر تازیانه پرس