قاسم انوار » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۱۶

ای رهنمای ملک معانی، چه گویمت؟

دردین حق مساعد جانی چه گویمت؟

هر زنده دل که نام تو بشنید زنده شد

سلطان شهر زنده دلانی چه گویمت؟

من وصف گفتنت نتوانم بهیچ حال

چون پادشاه ملک عیانی چه گویمت؟

تو میر رهروانی و صد جان طفیل تست

باز سفید صدر جنانی چه گویمت؟

سلطان هر دو کونی وعالم گدای تست

در ملک فقر شاه نشانی چه گویمت؟

خواهم بجان که:وصف تو گویم بصدزبان

چون بینمت که برترازآنی چه گویمت؟

ای شهریار ملک ولایت، ترا سلام

برتر زعقل و فکر و بیانی چه گویمت؟

تو ژنده پیل حضرتی و پادشاه جام

ای جان و دل،چو جان و جهانی چه گویمت؟

قاسم گدای کوی توشد، جان و دل بداد

ای شاه جان، تو امن و امانی چه گویمت؟