سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۲

ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم

تا طرز طریق فقر ‌آموخته ایم

نی توشهٔ امروز نه فردا داریم

چشم از دو جهان بر کرمش دوخته ایم