سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

آن کس که حیا ندارد او انسان نیست

وصفی بهتر ز پاکی دامان نیست

رو شرم و حیا از گهر آموز که او

هر چند که در بحر بود عریان نیست