سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

زنهار مگو که واحد و رام یکی است

با این خلقی که پخته و خام یکی است

با کوردلان سرمهٔ عرفان چه کشی

با کر سخن لطیف و دشنام یکی است