سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

بیرون ز دو کون، جای درویشان است

ویرانهٔ غم سرای درویشان است

این دولت و حشمتی که شاهان دارند

افشاندهٔ خاک پای درویشان است