سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

آن ذات که عالم به طفیلش برپاست

عالم جوی و وجود آن کس دریاست

همت نگر و جاه و مراتب را باش

جز امت عاصی ز خدا هیچ نخواست