نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » سایر اشعار » شمارهٔ ۱۷

ای کمالت منزه از نقصان

ای جمالت مقدس از تغییر

از خطایی که کرده ام همه عمر

یا فتاده به بندگی تقصیر

چو تو دانی که آن همه ز ازل

در حق بنده کرده ای تقدیر

کرمت عذر خواه من گردان

که به دست قضات بودم اسیر