نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » سایر اشعار » شمارهٔ ۴

دل در جهان مبند جهان یار بی وفاست

تکیه برو مکن که برو تکیه بر هواست

با او بنوش باده که باری مقرر است

داده بده که سخت حریف کژ دغاست

مارست و چاه هر چه تو بینی زمال و جاه

مسکن در او مساز که در کام اژدهاست.