نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۶

عاقل به چه امید درین شوم سرای

بر دولت او دل نهد از بهر خدای

چون راست که خواهد که نشیند از پای

گیرد اجلش دست که بالا بنمای.