سعدی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شمارهٔ ۹

کوه عنبر نشسته بر زنخش

راست گویی بهیست مشک‌آلود

گر به چنگال صوفیان افتد

ندهندش مگر به شفتالود