غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۲

دارم دل شاد و دیده بینایی

وز کری گوشم نبود پروایی

خوبست که نشنوم ز هر خودرایی

گلبانگ انا ربکم الاعلایی