غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۹

جانی ست مرا ز غم شماری در وی

اندیشه فشانده خارزاری در وی

هر پاره دل که ریزد از دیده من

یابند نفس ریزه چو خاری در وی