غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۸

در کلبه من اگر غباری بینی

پیچیده به خویش همچو ماری بینی

تنگ ست چنان که دایم از صحن سرای

از جرم فلک ستاره واری بینی