غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۷

آنی تو که شخص مردمی را چشمی

سبحان الله چه مایه بینا چشمی

البته عجب نیست که باشی بیمار

زان رو که به دلبری سراپا چشمی