غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۵

ای تیره زمین که بوده ای بستر من

هر خاک که با تست همه بر سر من

زر بهر کسان و بهر من دانه و دام

ای مادر دیگران و مادندر من