غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۰

در باغ مراد ما ز بیداد تگرگ

نی نخل به جای ماند نی شاخ نه برگ

چون خانه خرابست چه نالیم ز سیل

چون زیست وبال ست چه ترسیم ز مرگ