غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

آنم که به پیمانه من ساقی دهر

ریزد همه درد و درد و تلخابه زهر

بگذر ز سعادت و نحوست که مرا

ناهید به غمزه کشت و مریخ به قهر