غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

یارب نفس شراره خیزم بخشند

یارب مژه های دجله ریزم بخشند

بی سوز غم عشق مبادا، زنهار

جانی که به روز رستخیزم بخشند