غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۲

روی تو به آفتاب تابان ماند

خوی تو به سیل در بیابان ماند

زین گونه که تار و مار باشد گویی

زلف تو به ما خانه خرابان ماند