غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

ای آن که ترا سعی به درمان من ست

منعم مکن از باده که نقصان من ست

حیف ست که بعد من به میراث رود

این یک دو سه خم که در شبستان من ست