غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

خوشتر بود آب سوهن از قند و نبات

با وی چه سخن ز نیل و جیحون و فرات

این پاره عالمی که هندش نامند

گویی ظلمات و سوهن ست آب حیات