اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۷۱

ساقی نظری که همدم غم ماییم

محروم ز خورشید چو شبنم ماییم

هر چند که عالمیست محروم از تو

محروم ترین خلق عالم ماییم