اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۴۵

ساقی بتو گر شویم همدم چه شود

زخم دل ما رسد بمرهم چه شود

زان بحر کرم که عالمی کامرواست

یکجرعه رسد به کام ماهم چه شود