اهلی شیرازی » دیوان اشعار » معمیات » بخش ۲۰ - پهلوان

عاشق که مراد خویش جوید مادام

هرگز نرسد ز وصل دلدار بکام

پروانه که سوخت جان خویش از پی وصل

آنسوخته را شه مه اقبال تمام