اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۳۲

خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

حرفی ز جفای عالم عشوه نمای

فریاد که یاد فتنه از باغ جهان

گلها همه بر دو خار و خس ماند بجای