اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۳۲

خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

حرفی ز جفای عالم عشوه نمای

فریاد که باد فتنه از باغ جهان

گلها همه برد و خار و خس ماند بجای