اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۲۰

ای کز مه خود چو سایه بی نور تری

نزدیک تری و ز همه مهجور تری

از کعبه مقصود چو رو تافته یی

هر چند که میروی ازو دور تری