اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱۷

از عشق اگر جگر کبابی باشی

به کز پی عقل در سرابی باشی

در سایه مقبلی اگر خاک شوی

بهتر که بخود سر آفتابی باشی