اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱۴

گر خاک رهش بدیده ام گل کردی

کی تخم امید میوه دل کردی

گر چرخ ز انجم نشدی دانه فشان

کی خرمن مهر و ماه حاصل کردی