اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱۲

گر طالب فیض آب انگور شوی

می نوش نه خمر کز صفا دور شوی

می یک دو دم است بعد از آن مست شراب

خمرست گهی که مست و مخمور شوی