اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۰۷

گر بر عدم و وجود عالم نفسی

میبود بقدر غیرتم دسترسی

میسوختم آیینه هستی همه را

تا صورت خوب او نمیدید کسی