اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۹۹

خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی

ور جور کنی همانقدر جور کشی

نیشی که زنی ترا همان نیش زنند

کان زهر که خود چشانده یی باز چشی