اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۸۶

من گرچه نمیزنم دم از دانایی

صاحبنظرم بدیده بینایی

عیش و مزه جهان چشیدم همه عمر

در هیچ نبود لذت تنهایی